GERARD VAN HAL FOTOGRAFIE
Af en toe denk ik nog wel eens met weemoed terug aan de tijd in de doka. De geur van fixeer. De kant met de vergroter en de kant met de bakken met chemicaliën. Het Amber-gele licht.
De doka waar je een blank velletje onder de vergroter met het negatief legde. De lamp in de vergroter voor enkele seconden aanknipte. Het blanco velletje in een bak met vloeistof vleide en daar verscheen dan bijna magisch het beeld. Voorzichtig de foto heen en weer bewegend totdat het beeld uitontwikkeld was. Het volgende bad dat zuur rook en dan snel in de fixeer. Het moment dat de tl lamp aan kon. Turen of het goed was.
Vanwege deze blog(s) heb ik mijn mappen met negatieven uit die tijd weer eens doorgebladerd. Wat opvalt is dat ik bijzonder nauwgezet te werk ging. Bij de negatieven die ik afgedrukt heb staat precies beschreven hoe ze belicht en ontwikkeld zijn. Vaak zitten er proefafdrukken bij waar precies op staat welke gebieden ik hoelang doorgedrukt en tegengehouden heb. Ik was er bedreven in en maakte behoorlijk wat afdrukken als ik in de doka stond.
Ik heb nog steeds een doka. Maar deze gebruik ik eigenlijk alleen nog om af en toe een filmpje te ontwikkelen. De romantiek van de doka. Mooie herinneringen maar goddank hebben we nu digitale fotografie. Niks geen stank meer. Niks geen milieu onvriendelijke chemicaliën. Niet meer doordrukken en tegenhouden en pas twee minuten (of langer) later weten of het goed is. Zo niet, dan helemaal van voor af aan opnieuw beginnen.
Lang leve de digitale fotografie.