GERARD VAN HAL FOTOGRAFIE

De Eerste Prijs

Negentienachtennegentig was de eerste keer dat ik mee deed aan een fotowedstrijd voor professionals. De meest prestigieuze prijs was indertijd de Kodak Professional Portret Award. Deze wedstrijd had een aantal categorieën. In welke categorieën ik heb meegedaan weet ik niet meer, wel dat ik de brief kreeg (zo ging dat in die tijd). Genomineerd in de categorie: “Beste Trouwfoto”. Ik was super trots. De eerste keer mee doen aan een wedstrijd en bij de beste tien van Nederland horen.

De prijsuitreiking was in het Figi theater-hotel in Zeist. In mijn hoofd klonk dit als Fuji hotel. In mijn hoofd was dit erg grappig, want Kodak in het Fuji hotel. Een éénpersoons grap die niet grappig is. Begrippen kortsluiting. Ook een associatie die er voor gezorgd heeft dat ik me de naam van het hotel nog herinner.

Ik ging er samen met Gon, mijn vrouw, naartoe. We werden ontvangen met een glaasje bubbels en de mensen van Kodak Nederland heetten ons van harte welkom. Iedereen die iets voorstelde in de publieksfotografie in Nederland in die tijd was er en ik keek mijn ogen uit. Ik maakte kennis met een aantal aardige mensen. Contacten, die nuttig zijn geweest in mijn verdere carrière.

De genomineerde foto’s werden tentoongesteld en tussen al die prachtige foto’s hing ook mijn foto. Ook prachtig, gemaakt op de Scheepstal in Helmond. Met Eric en Berbel van Bree als gelukkig bruidspaar. Na nog wat glaasjes en hapjes was het tijd voor de uitreiking. Als ik nu mensen op tv zie wachten op een uitslag dan voel ik letterlijk met hen mee. De spanning van het zelf willen winnen en tegelijkertijd het ook sportief willen reageren op het het niet winnen is een bijzondere emotie. Ik won niet de eerste prijs en moest het doen met een eervolle vermelding.

Deze eerste keer was de aanmoediging om vaker in te sturen. Het jaar daarop had ik drie nominaties Volwassen portret, kinderportret en trouwfoto. De Kodak Award hield op te bestaan. Maar bij andere wedstrijden heb ik nog veel nominaties en prijzen gewonnen. Altijd was ik weer blij en trots als het zover was. Er zijn nog veel flessen Champagne opengemaakt. Er is nog vaak geproost. Toch is die eerste keer die me het beste bijgebleven is. De eerste keer blijft het meest bijzonder.